ฝึกหัดเดินลำพังถ้าไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Chigaru]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากเท่านั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกมาจากมือมากมายเท่านั้นที่ควร

ถนอมต้องทราบถนอม ด้วยเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของมีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และเศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อแท้ถ้าเกิดอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่ว่าเมื่อร้องจนถึงหนำใจแล้ว ก็จำต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความสัมพันธ์มิได้

ใครก็ตาม เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำเป็นต้องศึกษาที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเท่าใดเนื่องจากว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัว ก็เลยอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีคนใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครคนหนึ่งไร้คุณค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

จงทำความเข้าใจที่จะชื่นชมผู้ที่ความรู้ความเข้าใจ แล้วก็ถ้าหากคุณรู้สึกว่าตัวเองสู้คนอื่นๆเขามิได้อย่ า

ได้อกน้อยใจ เพราะเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินเสมือนผู้อื่นปกติ

บิดามารดาเป็นคนที่รักและก็หวังดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า มีความคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ว่าไม่สงส ารพ่อแม่หรอ ที่มีลูกไม่ทราบโตสักที

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เนื่องจากทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอากระบวนการเก่าๆมาจัดการกับปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นมิได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้ใครผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งหมดทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่คนเดียว
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/