ยุบวงไหมแม่นกน้อย ตอบแล้วข้างหลัง สูญเสียผู้จัดตั้ง

[luktan1479]

หลังจากที่แวดวงหมอลำสูญเสีย บิดาหลอด สามีของ แม่ นกน้อย อุไรพร ผู้ก่อตั้งวงดนตรีหมอลำโด่งดังเสียงอิสาน ในวัย 71 ปี ช่วงวันที่ 12 ม.ย. ก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา ณ บ้านตองห้า บ้านพักเสียงอิสาน จังหวัดอุดรธานี ภายหลังจากป่วยหลายโรครุมเร้า

ปัจจุบัน "แม่นกน้อย" ได้ออกมาเปิดใจในรายการโต๊ะหนูแหม่ม กับโฆษกตัวแม่ หนูแหม่ม สุริวิภา ถึงการสูญเสียครั้งนี้ของคณะเสียงอิสาน และก็วงจะไปต่อยังไง เดินหน้าหรือต้องหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ในวันที่ไม่มีเสาหลักแล้ว
เมื่อสูญเสียเสาหลัก วงจะยังไปต่อยังยังไง?

เวลานี้วงยังเดินอยู่ ถ้าเกิดพวกเรามีภารกิจพิเศษทราบดีว่าจะดูแลที่วง ซึ่งพวกเราก็กลับมาเล่นคอนเสิร์ตดังเดิม ในความรู้สึกของเราหลังจากที่ห่างหายไปแวะเวียนยอดเยี่ยมคุณพ่อ ซึ่งบางคอนเสิร์ตก็ไม่ได้ไป ยังไม่เคยชินกับเราแต่ว่าของผู้ชมที่ดูเรา แม้กระนั้นเราก็รู้ว่าแววตาของเขาด้วยพลังเลื่อมใสที่ดูเรา ทุกคนก็เข้ามาให้กำลังใจภายหลังที่ออกไปหน้าเวที พวกเราก็รู้สึกเวิ้งว้างมากมายในวันที่ไม่มีป๋า

อยู่ด้วยกันมากี่ปี?

ตลอด 48 ปีที่อยู่ร่วมกันมาก็เท่าอายุวงเสียงอิสาน

ป๊ะป๋าไม่สบายเป็นอะไร?

ก็ป่วยไข้ตามที่เราเห็นตามข่าว เป็นมาเป็นเวลานานมาก และก็ปัจจุบันโรคเบาหวานความดัน ซึ่งก็ดูแลตัวเองหาหมอตามที่คุณหมอนัดหมาย แต่บิดาซนด้วยเหตุว่าหมอนัดไม่ค่อยจะไป แม้กระนั้นยาที่แพทย์ให้มาเค้าก็จะแอบซ่อนไว้และซื้อรับประทานเอง ไม่ยินยอมไปให้แพทย์ตรวจ แต่ว่าเพียงพอยาหมดก็เอายาตัวอย่างไปซื้อมากินเอง โดยไม่มีกลับไปเช็กสุขภาพตัวเองว่าความดันเป็นอย่างไร เบาหวานเป็นอย่างไร วันนั้นอาการที่เขาเป็นพวกเราเริ่มจิตตกไม่ไหว แล้วทีนี้คือท้องเดินอย่างแรงไม่หาย แม้กระนั้นเขาก็ใจแข็งไม่อยากไปหา พวกเราก็ติดต่อทางโรงพยาบาลให้รถโรงพยาบาลมารับเค้าเลย แต่ว่าท่านก็ยังซุกซนไม่ยอมไปแบบไม่มีแรง เค้าก็ยังพูดว่าใครสั่ง ผมไม่ไปนะบิดาไม่ไปนะ ยังมาว่าแม่อีกคือเค้าใจแข็งสุดๆซึ่งแผลที่เท้าเนื้อก็เริ่มดำขึ้นมาเรื่อยๆแล้วหลังจากนั้นก็สังเกตว่ามันไม่ปกติ เขาก็ยังมาบอกว่าตัดก็ตัดที่บ้านได้ เป็นไม่อยากไปโรงหมอ

ท่านได้บอกอะไรไหม?

คือท่านติดเชื้อโรคในกระแสเลือด ติดเชื้อในปอด ช่วง 3 วันก่อนจากไปก็ยังคุยกันได้ ก็ยังรู้เรื่อง จะอ้อนพวกเราตลอดไม่ต้องการให้พวกเราไปคอนเสิร์ต
ตลอด 48 ปี เริ่มต้นไปพบกันได้ยังไง?

คราวก่อนท่านคือโฆษกและก็เราเป็นนักร้องก็ได้ทำงานด้วยกัน เราก็มาจากศรีสะเกษมาตัวคนเดียว ด้วยคำปรามาสว่าพวกเราจะไปได้ซักกี่น้ำ ซึ่งพ่อก็บอกว่าช่างเถิดเดี๋ยวผมจะดูแลดูใจกันมา ซึ่งมาเป็นแผนกเสียงอิสานตอนแรกก็ตั้งเป็นวงดนตรีของ นกน้อย อุไรพร ซึ่งพวกเราก็มาเปลี่ยนแปลงรวมกลุ่มหมอลำเล่นจนกระทั่งแจ้งเลย ซึ่งในเวลานั้นพ่อก็วางหมากให้เรา แล้วเราจำต้องเดินตามมาของเขา เนื่องจากว่าเราก็ทำอะไรไม่เป็นเลยพวกเราต้องฝึกรำ เพื่อจะได้เป็นตัวเอกของวงเราถึงจะสามารถปกครองคนอื่นๆได้ รวมทั้งการดำเนินชีวิตก็กระเสือกกระสนตลอด จนถึงคุณแม่ของเรามาเยี่ยมท่านก็กล่าวว่าจ่ายยังไงถ้าไม่รอดจะเอาลูกของพวกเรากลับไปอยู่บ้านแล้วนะ ซึ่งพ่อก็บอกว่าผมต้องการมีทุนสักตั้งหนึ่ง และก็ในเวลานั้นเอาที่นาไปเข้าแบงก์แล้วก็ได้มา 300,000 ได้มาเป็นทุนสำหรับการสร้างแผนกเสียงอิสาน ซึ่งมีเสียงตอบรับที่ดี แต่ว่าอุปสรรคก็มากมายก่ายกองด้วยเหมือนกัน เนื่องจากว่าเราเป็นหัวหน้าเพศหญิง เซนส์ก็มีทุกครั้งมบางคนที่ไม่เปิดใจยอมรับพวกเราเพราะเหตุว่าพวกเราเป็นหญิง บางคนคือเค้าไม่เอาเลยซึ่งป๊ะป๋าก็ไม่ยุ่งเค้าก็บอกให้พวกเราจัดการเอง ถ้าหากคุณมีแข็งแกร่งควรจะทำลงได้อย่างไร ซึ่งพวกเราก็แบ่งหน้าที่กันเลย

แม้กระนั้นก็พิสูจน์ตนเองทำให้เสียงอิสานเป็นตำนานได้?

ที่คุณพ่อไม่ยินยอมขึ้นเวที เพราะเค้าเป็นคนขี้อายมากมายเค้าไม่ชอบออกสื่อแม้กระนั้นอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีบ้าง ซึ่งวันไหนที่ลูกในทีมมีปัญหา เขาก็ออกไปหน้าเวทีเพื่อเซอร์ไพรส์สำหรับการขจัดปัญหา ซึ่งวันไหนที่พ่อขึ้นคือเป็นภาพที่หาดูยากมากมาย เด็กทุกคนก็จะกลัวป๋าเพราะว่าเขาเป็นคนเสียงดัง

วันนี้ที่ไม่มีป๋าแล้วเรารู้สึกยังไง?

ก็มีความรู้สึกว่าเคว้งคว้างมากมาย และไม่อยากใช้คำว่าพลาดเลย เพราะเหตุว่าคุณพ่อไม่ได้อยากต้องการรักษาตัวเอง เนื่องจากท่านกลัวเป็นภาระของแม่ ซึ่งเราก็ไปบนตรงไหนก็ได้ให้คุณบิดากลับมาแข็งแรงได้ แต่การที่จะบนบานศาลกล่าวเขาจำเป็นต้องกระทำรักษาเช่นเดียวกัน พอเข้าวันที่ 5 เดือนเมษายน เขาก็ขอพวกเราว่าเสียงอิสานไม่มี นกน้อย อุไรพร มิได้นะ ต้องมี ซึ่งเขาก็กำชับให้เราไม่ให้ทิ้งวงเสียงอิสาน และก็จำเป็นต้องสานต่อให้ได้ด้วยหัวใจที่แข็งแรงมากขึ้นทุกวี่ทุกวันๆ.

แม่นกน้อย
ขอบคุณข้อมูลจาก https://freelydays.com/13913/