สิ่งที่แม่พูดเท็จพวกเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่เพิ่มมากขึ้น)

[Ailie662]

พอไม่มีเงิน คนแรกที่นึกถึงเป็นบิดาและก็แม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงเป็นแฟนรวมทั้งเพื่อนฝูง

หนแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ขณะที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากกระทั่ง บ่อยครั้ง

ที่ไม่มีของกินเพียงพอสำหรับทุกคนเวลาทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม แล้วก็บอกว่า"ทานเยอะๆนะลูก แม่หิวเท่าไร" คราวแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่เป็นประโยชน์ ต่อร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมชอบกินมากมาย เวลาที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมแทะกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกตื้นตันทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่ว่าแม่ปฎิเสธตลอด แม่กล่าวว่า "ลูกรับประทานเหอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานมากกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

และก็ค่าครองชีพทุกอย่างในบ้าน ครั้งคราวผมตื่นขึ้นมากมายลางมืดค่ำ

ผมเห็นแม่ยังคงนั่งดำเนินงานอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆแค่นั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ขอรับ..นอนเถอะนะครับมันดึกมากแล้ว" ผมกล่าวกับแม่

แล้วก็แม่ยิ้มรวมทั้งกล่าวกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่ง่วงงุน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนเคย

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอย่างยิ่งดวงใจให้ผม แม่นั่งรอคอยผมท่ามกลางแดดแรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และก็บอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แม้กระนั้นแม่บอกว่า "ดื่มเถอะลูก แม่ไม่กระหาย" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

และก็หลังจากที่พ่อผมเสี ย ชีวิตเพราะโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมต้องแบกภาระ

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดผู้เดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางคนก็แนะนำให้แม่แต่งงานใหม่แต่ว่า แม่ก็ปฏิเสธตลอดกับกล่าวว่า

"ฉันไม่ได้อยากต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้จบการศึกษาแล้วและได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่อยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยสารภาพเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งกลับมาให้ผมด้วย แม่พูดว่า "แม่มีเงินพอประมาณอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยส่งเสริม จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบการศึกษาก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยค่าตอบแทนรายเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งมั่นจะพาแม่มาดำรงชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่ได้อยากต้องการ ไม่ก่อกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก อย่างเดิม

และครั้งที่แปด

เพียงพอแม่เฒ่าตัวลง ก็จะต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องจากโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่โดยทันที

แม่นอนอปิ้งอ่อนล้าภายหลังการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปเยอะแยะเลย แม่มองผมด้วยสายตาที่แสดงได้ว่าเธอรัก

แล้วก็ประสงค์จะได้พบผมสูงที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมมาก รวมทั้งมองอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปๆมาๆก รวมทั้งผมดูแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ เนื่องจากการได้มองเห็นม่าม้าสุดที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมแล้วก็กล่าวกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้จักสึกเจ็ บอะไรเลย"

รวมทั้งเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของเธอได้ปิดลงตลอดไป

ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่เอาใจใส่ เอาใจใส่กันให้มากๆก่อนจะสายไป
แม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/