การที่พวกเราเจอะกันเป็นด้วยเหตุว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[luktan1479]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอะกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และก็ถ้าหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะจำต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากพบก็จำต้องพบ ไม่อย ากจากก็จะต้องจาก นี่แหละครึ้ม ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ด้วยเหตุนั้น การที่เราโดน ปฏิบัติ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลสำเร็จของกร ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเกิดเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะว่าอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับทราบได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่มีสติ หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เช่นเดียวกัน ทุกพฤติกรรมนั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อเรารู้แล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำต้องหัดที่จะยกโทษ ปลดปล่อยเขาออกมาจากใจ เลิกสร้างแขน ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเรายกโทษพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับแขน ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรก็ตามกับเขา

ราวกับคำที่ว่า "บุญคนไหน..มือ ร ม มัน"

ตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เนื่องจากว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างล้วนควรมีความเป็นมา โน่นเป็น ตัวกร ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาพบกันแล้ว ต่อไปคือ เราเองจะเป็นคนกำหนด

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันประพฤติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในปัจจุบัน คือผลของแขน ร ม ในอดีตกาลก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา

แม้กระนั้นชีวิตจะเป็นอย่างไร ในอนาคต เป็นผลของแขน ร ม ที่เราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/